2
دانشجو دکتری تاریخ انقلاب اسلامی و دبیر تاریخ آموزش و پرورش ناحیه چهار کرج
چکیده
یکی از روش‌های موثر در تدریس، روش تدریس به شیوۀ معکوس یا روش یادگیری معکوس(وارونه) است که این شیوه با در نظر داشتن محتوای آموزشی و امکانات آموزشگاه، درصدد متنوع‌سازی کلاس درس و مشارکت بیشتر دانش‌آموزان و فراگیران در فرآیند تدریس است. بر این اساس، سوال اصلی این پژوهش آن است که ابزارهای مهم برای شیوۀ یادگیری معکوس در آموزش درس تاریخ چیست؟ نویسندگان به روش توصیفی-تحلیلی، روش‌گردآوری اطلاعات به شیوۀ کتابخانه‌ای و با استفاده از تجربیات خدمت در کلاس‌های درس آموزش‌وپرورش، درصدد پاسخگویی به سوال و ابهام فوق می‌باشند. این پژوهش ضمن مفهوم سازی از روش تدریس معکوس، به بیان مشخصات بارز این روش می‌پردازد و می‌توان در تدریس معکوس درس تاریخ( دورۀ دوم متوسطه) از آن‌ها استفاده کرد. خروجی این نوشتار نشان‌دهندۀ آن است که در آموزش تاریخ، می‌توان از روش یادگیری معکوس به خوبی استفاده نمود و از آن در بیان حوادث، رویدادهای سیاسی- اجتماعی سلسله‌های تاریخی استفاده کرد. حجم انبوه تولیدات مستند، نقشه‌‌های تاریخی و همچنین استفاده از روش‌های تدریس چون گروه‌بندی کلاسی و بارش مغزی نیز در فرآیند تدریس به شیوه یادگیری معکوس در درس‌های تاریخ و علوم اجتماعی کاربرد مؤثری دارند و می‌بایست، مدرسان این کتاب‌های درسی به تلفیقی از روش‌های تدریس مسلط باشند.
)
