ارتباط باستان شناسی و تاریخ در روند پژوهش‌های تاریخی.

انسان همیشه در طول تاریخ در تلاش جهت شناخت گذشته است. این شناخت از طریق مدارک مکتوب و مدارک به جای مانده شامل مواد فرهنگی و آثار باستانی است که نتیجۀ فعالیت انسان و تعاملات او با محیط پیرامون است. مناظر فرهنگی و تاریخی به عنوان نشانه آشکار برهم­کنش فرهنگ ساز انسان به ارتباط نزدیک  پژوهش­های باستان­شناسی و تاریخ در کنار مدیریت و بهره­وری بهینه از مواریث فرهنگی ما را کمک می­کند. تاریخ حوزه­های مشترکی با دانش و فعالیت­های باستان­شناسی دارد و در توسعه، حفظ، احیاء، ارتقاء بناها و یادمان­های حاصل از فعالیت باستان­شناسی تلاش­های بسیاری کرده است. حال با توجه به موضوعات مشترک بین باستان­شناسی وتاریخ در حوزه فرهنگی، این دو رشته می­توانند ارتباط تنگاتنگی برقرار کنند. هدف از این مقاله بیان ارتباط دو رشته باستان­شناسی و تاریخ است؛ که نتایج حاصل از تحقیقات می­تواند منجر به بستر سازی لازم در راستای ارتباطات و  هم پیوستگی دو رشته تاریخ و باستان شناسی بر اساس رویکرد تاریخی و فرهنگی  گردد. هر دو رشته در تلاش بابت یادگیری از طریق کنش متقابل بین داده‌های جمع‌آوری شده در کنار منابع مکتوب  هستند؛ تا پاسخ دهند که انسان از کجا آمده، چه گذشته‌ای دارد و گذشتگان چه میراثی برای ما به جای گذاشته­اند. روش تحقیق نظری و بر مبنای مطالعات کتابخانه­ای است. بر این اساس، رویکرد اصلی در تدوین برنامه هر دو رشته شناخت فرهنگ ایران با محوریت بخش­های صیانت و نظارت از آثار باستانی و فرهنگی است.