توسعه‌ی موقوفات و آبادگری زنان در دورۀ نامسلمانی ایلخانان «منبعی برای مطالعه و آموزش تاریخ»

امروزه افزایش حس مسئولیت‌پذیری دانش‌آموزان یکی از دغدغه‌های سیستم‌های آموزشی در سراسر دنیا است. بدیهی است بدون داشتن شهروندانی خیر، یک جامعه نمی‌تواند به توسعه‌ی مدنی مطلوب دست پیدا کند. یکی از راهکار‌های علاقه‌مند سازی دانش‌آموزان و دانشجویان به فعالیت‌های داوطلبانه نظیر وقف، استفاده از رویدادهای تاریخی و تبیین نقش خیرین تاریخی در آبادگری سرزمین خود است. موقعیت مناسب زنان در ساختار حکومت مغولان واهتمام ایشان به فعالیتهای نیکوکارانه بعنوان نمود معنویت و البته نمایش قدرت، شرایطی پدید آورد که مورد استفاده مطلوب زنان خاندان حاکمه محلی قرار گرفت. در این جهت خواتین مسلمان دربارهای سلغری و قراختایی با بهره­گیری از ملاحظات مورد نظر ایلخانان و همنوا با راهبرد کلی فرهیختگان ایرانی برای مواجهه با مغولان نامسلمان و مهار رفتارهای غیر مدنی آنان، به سنت مألوف وقف و معموری ولایات پرداختند و تجربه کارآمدی برجای نهادند. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی بر این مدعاست که: نظر به نامسلمانی حاکمان مغولی، مبادرت زنان مسلمان دربارهای اسلامی فارس و کرمان به وقف و فعالیت­های آبادگرانه، موجبات برتری حیات مدنی در مقابل حیات ایلی، احیا و تداوم سنن ایرانی- اسلامی، هماوردی با سلطه مغولان نامسلمان و غیرمستقیم اسلام­پذیری آن­ها را فراهم آورد. از این رو، با اهتمام به زمینه­های نظری و تاریخی موضوع، چگونگی، چرایی و پیامدهای رویکرد مذکور را مورد بررسی قرار می­دهد. لذا، تبیین جایگاه واقفین زن و پیامدهای وقف در دوره­ی ایلخانان در آموزش تاریخ، می­تواند انگیزه­ی فراگیران برای شرکت در فعالیت­های داوطلبانه مدنی را افزایش دهد. همچنین پرداختن به این قبیل مسائل بر جذابیت و کاربردی بودن آموزش تاریخ می­افزاید.