آموزش توسعۀ پایدار از مهمترین شاخصههایی است که امروزه برای نیل جوامع به توسعۀ پایدار، مورد توجه قرار گرفته است. با عنایت به این نکته که برنامۀ درسی جداگانهای جهت آموزش توسعۀ پایدار در مدارس در نظر نگرفته شده است، می توان به آموزش توسعۀ پایدار از طریق سایر رشتههای درسی امید داشت. یکی از این رشتهها، رشتۀ درسی آموزش تاریخ میباشد که در پژوهش حاضر سعی شده است با روشی توصیفی-تحلیلی و با کاربست اسناد کتابخانهای، کاربرد آن در آموزش مفهوم توسعۀ پایدار، تبیین گردد و نیز ویژگیهای یک رشتۀ درسی مطلوب آموزش تاریخ در جهت آموزش توسعۀ پایدار مشخص شوند. پس از بحث و بررسی، این نتیجه به دست آمد که آموزش تاریخ با کارکردهای انسانشناسی، امکان درک وضع موجود و امکان پیش بینی آینده را با کاربست قوانین تاریخی، در آموزش توسعۀ پایدار میسر میسازد. همچنین ویژگیهای برنامۀ درسی مطلوب، پرداختن به آموزش تاریخ محلی، عدم غفلت از تاریخ نزدیک و تربیت معلمان تاریخ که آشنا به مفهوم توسعۀ پایدار باشند، میتواند اثربخشی آموزش تاریخ را در راستای آموزش توسعۀ پایدار، افزایش دهد
)
