تعلیم و تربیت از مهمترین نظامهای اجتماعی در ادوار مختلف تاریخ بوده است. آموزههای تاریخی نیز بخشی از محتوای تعلیم و تربیت هر دوره محسوب میگردد که متناسب با شرایط سیاسی و اجتماعی، آن را به شیوههای گوناگون آموزش میدادهاند. امروزه شناسایی و تعمیم روشهایی که آموزش رشتههای مختلف را تسهیل کند، از مهمترین دلمشغولیهای برنامهریزان تعلیم و تربیت میباشد و درس تاریخ بهعنوان یکی از پیچیدهترین رشتههای علوم انسانی، نیازمند به کارگیری شیوههای مؤثر در آموزش آن است؛ بنابراین، شناخت نقش و جایگاه آموزش تاریخ در روند نظام تعلیم و تربیت ایران از سویی اتصال با فرهنگ غنی ایرانی-اسلامی و پیشینۀ درخشان علمی آن را امکانپذیر میسازد و از سوی دیگر زمینه را برای کاربست آموزههای تاریخی فراهم آورده، این دانش انسانساز را ژرفا میبخشد. در همین راستا، در این پژوهش قصد بر آن داریم به مهمترین هدف از آموزش تاریخ یعنی نقش و جایگاه تربیتی آموزش تاریخ در نظام تعلیم و تربیت با روش توصیفی-تحلیلی و با اتکا به منابع کتابخانهای بپردازیم. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که آموزش و مطالع ۀ تاریخ در دنیای کنونی به درس فراگیری در نهادهای آموزشی تبدیل شده و نقش عمدهای در تربیت جوانان دارد و ارائ ۀ درست و علمی درس تاریخ به دانشآموزان و دانشجویان این فرصت را میدهد که با تقویت حس خودشناسی و هویتیابی از طریق تأمل در تاریخ و عبرتآموزی از آن و نیز کسب مجموعهای از رفتارهای مناسب بر اساس آموزههای تاریخی، به جهانبینی منسجمی برای فهم و تفسیر مفاهیم اساسی زندگی دست یابند.
)
